Tido como simpatizante da ala militar afecta ao PCP, chefia 4 Governos Provisórios (II a V) entre 1974 e 1975.
Substituído por Pinheiro de Azevedo, em setembro de 1975, é completamente ostracizado na sequència do golpe de 25 de novembro desse ano.
Destaca-se pelas medidas progressistas, favoráveis aos trabalhadores, que, como Primeiro-ministro, tentou implementar.
